Πηγα σε μαγισσες, σε χαρτοριχτρες

Νέα μόδα ή αρχέγονη ανάγκη;

Σε μια πρόσφατη βόλτα στην πόλη διαπίστωσα ότι πολλά καφέ, κυρίως αυτά με πιο παραδοσιακό στυλ, έχουν εντάξει στις υπηρεσίες τους την χαρτομαντεία και το φλιτζάνι. Ο πελάτης έναντι μιας μικρής αμοιβής, συνήθως μια κάποια προσθήκη στην τιμή του καφέ που θα πιει, ρωτάει και μαθαίνει πληροφορίες για το μέλλον του.

Η αγωνία του ανθρώπου για το τι του επιφυλάσσει η μοίρα του για το μέλλον δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Στην αρχαία Αίγυπτο τον πρώτο λόγο είχαν οι αστρολόγοι. Η μοίρα ολόκληρου πολιτισμού εξαρτιόταν από το πώς θα κρίνει την θέση των άστρων ο Αμενχοτέπ ο αρχιμάγιστρος. Αλλά κι εδώ στα δικά μας ακόμα, μεγάλοι και ισχυροί άντρες δεν το κουνούσαν ρούπι αν δεν συμβουλεύονταν την Πυθία και τις παρατρεχάμενές της. Έκαιγε τα βοτάνια της, μασούσε δάφνες, σέλινο, μαϊντανό ή ότι τέλος πάντων την έφερνε σε διαλογιστική κατάσταση και σου ξεφούρνιζε τον διφορούμενο χρησμό της. Τώρα αν δεν τον καταλάβαινες, δικό σου πρόβλημα. Για τον μεσαίωνα γνωρίζουμε την απήχηση που είχε στο κόσμο η ενασχόληση με τα μεταφυσικά, η «μαγεία» ήταν στο φόρτε της. Εκεί βέβαια μπήκε στη μέση η Ιερά Εκκλησία κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Για να φτιάξεις έναν νέο κόσμο πρέπει να κάψεις τον παλιό, οι εκπρόσωποι του ιερατείου εφάρμοσαν με πρωτοφανή ζήλο την κυριολεξία τούτης της φράσης.

Και με τα πολλά, φτάνουμε σήμερα. Μετά από αρκετά χρόνια …