Εγώ θα μείνω μέσα – Μέρος Α
Μετά από μια κουραστική εβδομάδα, ήρθε επιτέλους το πολυπόθητο Σάββατο. Λίγο να ξεκουραστείς, λίγο να ξεσκάσεις, λίγο να διασκεδάσεις. Έχεις κάνει τα τηλεφωνήματά σου, έχεις κλείσει τα ραντεβού σου, το βράδυ προβλέπεται μακρύ και γεμάτο δυνατές συγκινήσεις. Έριξες δυο τρεις ώρες έναν υπνάκο το μεσημέρι να ρθει το μάγουλο να αφρατέψει. Πλύθηκες, αποτριχώθηκες (ανεξαρτήτως φύλου), έστρωσες μαλλί, έβαλες τα καινούργια ρούχα σου. Σάββατο βράδυ και θα σε κυκλοφορήσεις σε όλα τα ιν στέκια. Έριξες τα κλειδιά στην τσέπη σου, μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη σου, σε έφτυσες μην σε ματιάξεις κι έκλεισες την πόρτα πίσω σου με ικανοποίηση. Βγήκες!
Εγώ αντίθετα, έμεινα μέσα. Βγήκα το προηγούμενο Σάββατο και μου αρκεί για το επόμενο τετράμηνο. Δεν ξέρω αν φταίει που μεγάλωσα ή που ξίνισα, πάντως αυτό το σαββατόβραδο προτίμησα να μείνω μέσα. Έφτιαξα ατμόσφαιρα, μουσικές, κεριά, λίγο κρασί και μια καλή ταινία για αργότερα. Εκεί που καθόμουν, αποφάσισα να ψάξω και να βρω τι είναι αυτό που με έχει χαλάσει τόσο στη διασκέδαση σήμερα. Ψάχτηκα, αναρωτήθηκα, ψυχαναλύθηκα και κατέληξα σε ένα σωρό ερωτήσεις τις οποίες ο καθένας μπορεί να απαντήσει με τον δικό του τρόπο και σύμφωνα με τα δικά του γούστα, κι αναλόγως να δώσει λύση στο αέναο δίλλημα: μέσα ή έξω;
Που θα πάω; Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια…
το φαινόμενο όπου ορισμένα μαγαζιά γεμίζουν ασφυκτικά με κόσμο, ενώ άλλα κυνηγούν τον πελάτη με το δίκανο. Πάντα υπήρχε μια τάση κάποια μέρη να θεωρούνται πιο μοδάτα και κάποια λιγότερο, όμως επικρατούσε μια σχετική ισορροπία. Τον τελευταίο καιρό όμως συμβαίνει το εξής: Ένα μαγαζί θα είναι ή πίτα στον κόσμο ή εντελώς άδειο. Στα μεν οι θαμώνες στοιβάζονται σε ελάχιστα τετραγωνικά ή και στο πεζοδρόμιο, ακουμπώντας το ποτό τους στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα ή στο κουτί των ΕΛΤΑ (!!), στα δε οι υπάλληλοι έχουν πιάσει μια μυγοσκοτώστρα και παίζουν το «σαράντα μύγες καθιστός, κι αλλοίμονο κι αν σηκωθώ». Το πιο αστείο είναι ότι ένα στέκι μπορεί να μεταβεί από τη μια κατάσταση στην άλλη σε χρόνο που θα ζήλευαν δρομείς σε κατοστάρι. Σήμερα είναι ιν αυτή η περιοχή, αύριο η ίδια περιοχή είναι κιτς και μια άλλη αποτελεί το απόλυτο must της διασκέδασης. Ο κόσμος μοιάζει με ένα κοπάδι πρόβατα, με τους δημοσιοσχετίστες της νύχτας σε ρόλο βοσκού να τους πηγαίνουν πότε στο ένα και πότε στο άλλο μαντρί, για να βελάζουν συγχρονισμένα. Στο άδειο δεν θα πας, νιώθεις άβολα, είναι σαν να παρευρίσκεσαι σε κηδεία ενός μακρινού συγγενή που μόλις και μετά βίας τον θυμάσαι. Θα επιλέξεις το γεμάτο, το μοδάτο, το στυλάτο, αυτό που μαζεύει τον «καλό τον κόσμο». Τι κι αν δεν χωράς; Ο υπεύθυνος θα αγνοήσει τους νόμους της φυσικής και θα σε στοιβάξει όρθιο σε κάποια γωνία. Τι κι αν δεν μπορείς να αναπνεύσεις από την κάπνα; Βήξε λίγο, θα σου περάσει. Τι κι αν σε ξεκουφαίνουν τα τελευταία χιτ, ξελαρυγγιάζεσαι και δεν ακούς τι σου λένε; Κάνε ένα νεύμα τάχαμου ότι κατάλαβες κι όλα καλά. Τι κι αν σε σκουντάνε, σε ζουλάνε και σε πατάνε; Μην γκρινιάζεις, δείξε λίγο σεβασμό, το μέρος είναι η τελευταία λέξη της διασκέδασης, (αυτήν είπε η διασκέδαση και μετά πέθανε) αυτό οφείλεις να επιλέξεις! Και να περάσεις και καλά. Εγώ θα μείνω μέσα.
Τι θα βάλω; Εδώ σε θέλω μάγκα μου! Αν είσαι άντρας, τα κουτσοβολεύεις, η μόδα δεν κινείται τόσο γρήγορα, οι απαιτήσεις δεν είναι πολλές από σένα. Φρόντισε μόνο να μην φαίνεται η κοιλίτσα και φυσικά το παπούτσι σου. Ρουφήξου, γυαλίσου, τζην πουκάμισο σακάκι κι έξω απ’ την πόρτα. Αν είσαι γυναίκα, κλάφτα. Μαλλί στην εντέλεια, μην δω τρίχα να εξέχει! Στην ανάγκη να πας ένα κομμωτήριο. Νύχι – έργο τέχνης, θα πρέπει να τα φροντίσεις έτσι ώστε να τα ζήλευε κι ο Ρέμπραντ. Για το μακιγιάζ κλείσε κάποιο συνεργείο, «Ελαιοχρωματισμοί ο Σούλης» σοβάδες, τεχνοτροπίες, σπατουλαριστό, τιμές λογικές, εχεμύθεια εξασφαλισμένη. Απαραιτήτως ψηλοτάκουνα, όταν γυρίσεις θα κάνεις ένα ποδόλουτρο και θεραπεία για τους κάλους που θα βγάλεις. Έλεος, μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος; Φυσικά ρούχα βγαλμένα από η vogue, είναι γνωστό πια πως αν δεν είναι στη vogue, δεν είναι στη μόδα, κι εσύ δεν είσαι καμιά δεύτερη βλαχάρα! Αν δεν είναι πολύ βολικά και άνετα, απλώς απέφυγε τις απότομες κινήσεις. Όλα εγώ; Μην κοιτάς που στα λέω φορώντας φόρμες, εγώ θα μείνω μέσα.
(Η συνέχεια αύριο με τα υπόλοιπα ερωτήματα και το συμπέρασμα)
Παπαδόπουλος Γιώργος για το Freemind.gr
