Όταν η ελληνική πίστα τοποθετείται επί της ελληνικής πολιτικής σκηνής, κλαίνε τα παλκοσένικα μαζί με τα έδρανα της βουλής.
Όλα ξεκίνησαν ένα ωραίο πρωί, όπου ο καλλιτέχνης Νότης αποφάσισε να πει την άποψη του για τα ελληνικά πολιτικά δρώμενα. Μάλλον τον έπνιγε μέσα του και θέλησε να την μοιραστεί μαζί μας. Κι είπε ότι είπε.. Και έγινε το σύστριγγλο! Στη συνέχεια η καλλιτέχνης Δέσποινα αποφάσισε ότι δεν μπορεί να συνυπάρξει στη σκηνή με τον καλλιτέχνη Νότη και δημοσίευσε μια ανακοίνωση όπου μας ενημέρωσε ότι αποχωρεί από το επικείμενο σχήμα που θα παρουσίαζαν από κοινού. Έκτοτε, κάθε μεσημεριανή και πρωινή εκπομπή που σέβεται τον εαυτό της ρωτά να μάθει κάθε τραγουδιστή που σέβεται κι αυτός τον εαυτό του την γνώμη του πάνω στο περί ου ο λόγος σχόλιο και στην απρόσμενη αποχώρηση. Και βρέθηκε το κοινό να παρακολουθεί απόψεις ανθρώπων που μέχρι χτες ούτε άποψη είχαν, ούτε γνώση, ούτε ενασχόληση, ούτε στον ήλιο μοίρα.
Κατά την γνωστή παροιμία, οι γνώμες είναι σαν τις …
οπές ανάμεσα στις απολήξεις των γλουτών μας (για να το θέσω κόσμια), όλοι έχουμε κι από μία. Κι εγώ έχω, κι η κυρά Ευτέρπη η περιπτερού μου έχει, κι ο κάθε καλλιτέχνης, έχει κι αυτός τη δική του. Καλό είναι λοιπόν είτε να την κρατάει για τον εαυτό του, είτε όταν τη δημοσιοποιεί, να το κάνει κόσμια γιατί τον ακούν κι άνθρωποι, μερικοί δε, άκου τώρα, επηρεάζονται κιόλας! Καθώς το θέμα πήρε διαστάσεις παγκόσμιου γεγονότος, στον καλλιτέχνη Νότη απάντησε ο καλλιτέχνης Στέλλιος, και στον καλλιτέχνη Στέλλιο που σχολίασε τον καλλιτέχνη Νότη, ανταπάντησε ο καλλιτέχνης Σταμάτης και φυσικά σε όλα αυτά δεν μπορούσε να μείνει αμέτοχη Η Καλλιτέχνης (με κ κεφαλαίο) Άντζελα.
Ανάμεσα στο απολιτίκ και στο εντελώς γκροτέσκο, υπάρχει πάντα η μέση λύση. Το παν μέτρον άριστον των σοφών αρχαίων ημών προγόνων που τους θυμόμαστε πάντα και μόνο σε εξάρσεις εθνικού φρονήματος. Ως έλληνες πολίτες, κι οι καλλιτέχνες πολιτικοποιούνται. Ως προβαλλόμενα άτομα, ερωτούνται για την άποψή τους. Ως νοήμονα όντα, θα έπρεπε απλά να μη συμμετέχουν σε τέτοιου είδους πανηγύρια. Ή να το κάνουν συγκρατημένα. Ή ακόμα καλύτερα να αφήσουν την τέχνη τους ή τις πράξεις τους να μιλούν για τις πεποιθήσεις τους, όπως έκαναν πολλοί προκάτοχοί τους.
Αλλά μάλλον εκεί είναι το πρόβλημα. Κρίση σε όλα, κρίση και στην εγχώρια τέχνη. Τι να κάνουν λοιπόν, για λίγα λεπτά δημοσιότητας, όλοι θα βγουν να πουν τον βαθύ στοχασμό τους σε σχέση με την πολιτική κατάσταση στη χώρα. Δυστυχώς όμως κάποια πράγματα δεν συνδυάζονται. Όπως όταν είσαι στην τουαλέτα δεν τρως, έτσι δεν κάνεις πολιτική τοποθέτηση ανάμεσα σε δίσκους από γαρύφαλλα προβάροντας επανειλημμένα : Μήπως είμαι τρελός; Μήπως τα χω χαμένα; Γιατί μια, δυο, που θα πάει, το κοινό θα απαντήσει και σ’ αυτό.
Παπαδόπουλος Γιώργος για το Freemind.gr
